زیر کدام تابوت را بگیریم؟با این درخواست نابجای دولت اندونزی که با درک نکردن موقعیت خانواده های داغدیده واین اوضاع آشفته بازار ارز  مبلغ 10000 دلار که با احتساب قیمت دلار امروز 19میلیون تومان ومبلغ5000 یورو که وزارت امور خارجه میخواهد به قیمت امروز یورو 12 میلیون میشودکه جمعاء 32میلیون و هزینه های مربوطه حال شما بگویید زیر کدام تابوت را میتوان گرفت؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟خدایا خودت کمک کن تا بتوانیم داغ عزیزانمان راتحمل کنیم و زیر 2تابوت آنها کمرمان نشکند.حال این دلهای ما و کرم تو/وقت آن است جوابی بدهی/به دل خسته تو راهی بنهی/

خانواده های داغدیده چنانچه عکسهای اجساد را بدست آورده اید به سایت اعلام کنید چون تمام خانواده ها بدنبال نشانی از گمشده خود میگردند. لطفا همکاری کنید....

به زودی در وبلاک

وي ادامه داد: «پنجشنبه از جاکارتا 4 اتوبوس با 63 مسافر به سمت مقصد «بيل‌تار» حرکت کرد، همه 28 ساعت در مسير بودند تا اينکه به بيل‌تار مي‌رسند و همگي 5 ساعت در يک سوله نگهداري مي‌شدند تا اينکه ساعت 2 صبح روز شنبه همه سوار يک لنج مي‌شوند، چون 36 ساعت بي‌خوابي کشيده بودند خيلي‌ها در اتاق‌هايشان مي‌خوابند .
5/7 ساعت نرفته بودند که از طبقات ديگر عده‌اي روي عرشه جمع مي‌شدند، دريا متلاطم بود. يک سمت لنج سنگين شده و موج باعث می‌شد آنرا روي دريا بخواباند و غرق کند. خانواده‌ها که در طبقه پايين بودند نتوانستند نجات پيدا کنند تعدادي روي عرشه يا طبقه وسط بودند که داخل اقيانوس مي‌افتند و بعد از
2 ساعت 160 مسافر روي آب مي‌آيند. پدر «داوود» که بغض دارد مي‌افزايد: از کساني که زنده مانده بودند پس از سه روز تنها 47 تن نجات يافتند آن هم نه از سوي امدادگران هلال‌احمر اندونزي يا مسئولان اين کشور بلکه این امدادرسانی از سوي کشتي‌هاي‌گذري صورت گرفته بود.
متأسفانه در مدت 3 روز کسي به کمک بازمانده‌ها نرفته بود تا جايي که گروهي تصميم مي‌گيرند شناکنان و با کندن يک تکه چوب از لنج خود را نجات دهند. در اندونزي در حالي که اجازه نمي‌دادند جنازه‌ها را ببينيم پليس فدرال استراليا به من گفت که اندونزي تا وقتي که نفتکش گروهي را نجات داد به آنان ماجراي اين حادثه را گزارش نکرده و وقتي آنان به صحنه رفتند تنها جنازه ديدند و از زنده‌ها خبري نبود.»
اميد در يک جزيره متروکه
همه نجات يافته‌ها گفته‌اند 9 تن جوان ايراني شناکنان به سمتي رفته‌اند تا به ساحلي برسند از سوي ديگر 110 مسافر ناپديد شده‌اند که احتمال دارد به نزديکترين ساحل رسيده باشند.
پدر «داوود» مي‌گويد: «نزديکترين ساحل متعلق به جزيره متروکه‌اي به نام توسا پيندا لمبونگان است که 6 کيلومتر تا محل غرق شدن کشتي فاصله دارد. در اندونزي هر چه اصرار کرديم نيروهاي امداد هلال‌احمر و پليس دولت اندونزي تيم‌هايي به آنجا اعزام کنند نپذيرفتند حتي حاضر بوديم هزينه اين عمليات را بپردازيم. ابتدا پذيرفتند اما جلسه‌اي گذاشتند و منصرف شدند.
آنها مي‌گفتند اين جزيره جن‌زده و پر از حيوانات درنده است. نمي‌دانيم چرا سرکنسول ايران برايمان کاري نکرد، اصلاً اين موضوع برايمان يک بغض شده است. اين جوانان و خانواده‌هاي ايراني به هر دليلي که رفته‌اند هموطنمان بودند اما در وزارت امور خارجه و کنسولگري ايران در اندونزي کوتاهي‌هاي زيادي ديديم که جاي تأسف دارد. اجساد را به سردخانه هم نبرده‌اند در يک کانتينر روي يخ گذاشته‌اند و به کسي هم تحويل نمي‌دهند. در ازاي انتقال جنازه‌ها هم
10 ميليون تومان مي‌خواهند.»
نجات يافته‌ها چه گفتند؟!
ناصر ياسري يکي از نجات يافته‌ها است که در خاک اندونزي گرفتار شده و خبرنگاران شوک در تماس با وي پاي جزييات حادثه نشستند:
چهار ماه و نيم پيش به جاکارتا رسيدم و بنا بود که 10 روزه به استراليا بروم. شب حرکت سوار لنج شديم، نزديک به 250 تن بوديم که 140 ايراني بقيه افغاني و پاکستاني بودند. بعد از يک روز که در راه بوديم لنج ظرف 5 ثانيه برگشت و در آب افتاد.
در مدت حرکت لنج کمي به سمت چپ متمايل مي‌شد ولي متأسفانه ‌بار آخر غرق شد، اين حادثه ساعت 10 صبح افتاد به خاطر همين خيلي‌ها خواب بودند و به همين دليل آنان اصلاً روي آب نيامدند و همان لحظه غرق شدند. کساني که به روي آب برگشتند به دو دسته تقسيم شدند، تعدادي تخته پاره‌ها را گرفتند و روي آب شناور شدند و بقيه به سمت لنج که برعکس شده بود آمديم و روي آن نشستیم ،من نيز جزو آنها بودم.
متأسفانه کساني که روي تخته‌ها بودند را موج آب برد و تنها کساني که موفق شدند خودشان را به لنج برسانند غرق نشدند. نزديک به 60، 70 تن بودند که بينشان زن و بچه دهم ديده مي‌شد. در همين هنگام هر چند وقت يک‌بار موج مي‌زد و لنج دوباره به داخل آب فرو مي‌رفت. شرايط خيلي سختي بود، همه ترسيده بودند و هيچ کاري از دستمان بر نمي‌آمد.
در آن هواي سرد و باراني و وجود موج‌هاي سنگين نزديک 7 ساعت در همان شرايط مانديم تا اينکه يک قايق ماهيگيري نزديک شد و 34 تن سوار آن شديم و بلافاصله به سمت ساحل آمديم و درخواست کمک کرديم، به ما گفتند که همين الان کمک مي‌فرستند اما اين کار را نکردند و بعد از 3 روز تنها 13 تن نجات پيدا کردند. در بين کساني که با قايق به سمت ساحل آمدند يک پسر بچه 4 ساله، يک دختر 10 ساله و يک دختر 22 ساله حضور داشتند و بقيه همه مرد بودند، نزديک به 12 نفرمان هم ايراني بودند. يک روز در همان ساحل ما را نگه داشتند و بعد با پليس ما را به يک هتل بردند و بعد از چند روز به بهانه اينکه مي‌خواهند هتلمان را عوض کنند ما را به کمپي آوردند که بيشتر شبيه زندان است.
الان 16 نفر در يک سلول 22 متري هستيم و حتي اجازه هواخوري به ما داده نمي‌شود، در حالي که پاکستاني‌هايي که اينجا هستند با پيگيري سفارتشان خيلي راحت‌تر از ما هستند، سفارت به بچه‌هاي ايراني قول داده که به ايران برگردند اما هنوز اينجا هستيم، در حالي که هنوز هم همه اينجا در شوک اين اتفاق هستند.

گروه شوک: راز جزيره جن‌ها در اندونزي که تنها اميد خانواده هاي ايراني در نجات ناپديدشدگان در لنج مرگ است هنوز در هاله‌اي از ابهام قرار گرفته است.نجات يافتگان در
6 کيلومتري ساحل جزيره «نوسا پيندا لمبونگان» قرار داشتند که يکي پس از ديگري ناپديد شدند.خانواده‌هاي ايراني مي‌گويند مسئولان اندونزي از اعزام امدادگران به اين جزيره سر باز مي‌زنند و آنجا را جن‌زده و وحشتناک مي‌دانند.

حميدرضا داوودي که دو پسرخاله‌اش براي مهاجرت به استراليا رفته و جزو ناپديدشدگان هستند براي پيدا کردن ردي از آنها خطراتي را به جان خريده است و الان با دستان خالي تنها خواسته‌اش اعزام تيم پزشکي ايراني به اندونزي و تحويل گرفتن اجساد قربانيان ايراني است.
اين جوان که صورتش آفتاب سوخته شده، هزاران افسوس همراه دارد. وي به شوک گفت: «باور نمي‌کنيد وقتي به اندونزي رسيديم ما را از ديگر مسافران جدا کردند. تنها به خاطر ايراني بودن داخل اتاقي حبس شديم. اسامي‌مان را صدا مي‌زدند و بايد 400 دلار مي‌داديم تا اجازه ورود به آن کشور را پيدا مي‌کرديم.
وقتي علت اين کار را پرسيديم فهميديم فقط از ايراني‌ها 400 دلار مي‌گيرند و کارشان غيرقانوني است. اعتنايي به داغديده بودن ما نيز نداشتند.
حميدرضا، افزود: بالاخره داخل رفتيم و قيد 400 دلار را زديم. در آنجا ديديم که اجساد ايراني‌ها و ديگران را در کانتينري پر از يخ گذاشته‌اند و از سردخانه خبري نيست. اعتراض کرديم سرکنسول ايران بعد از گرفتن شماره‌هاي ما و کپي کارت ملي ، ناپديد شد و ما وي را نديديم.هر جا مي‌رفتيم تحقير مي‌شديم تا اينکه تصميم گرفتيم به جزيره جن‌ها برويم. از سورابايا به روستاي
« جان بر» رفتيم که نزديک محل غرق شدن لنج بود، مي‌دانستيم پليس دنبال ما است تا نگذارد به آن جزيره برويم. هتل به هتل مي‌شديم و روستا به روستا تا اينکه چند مرد روستايي ادعا کردند در جزيره جن 2 مرد را ديده‌اند، آنها 10 ميليون روپيه - 3ميليون تومان - از ما گرفتند، من و پسر خاله‌ام به همراه يک ناخداي ايراني که پسر 16 ساله‌اش در لنج بود و چند افغاني بدون حمايت امدادگرها به جزيره «نوسا» رفتيم. واقعاً وحشتناک بود عقاب‌هاي بزرگ،
لاک پشت‌هاي غول‌آسا و کلي درخت که صداهاي عجيبي به گوش مي‌رسيد. در ساحل چرخيديم و مقداري هم داخل جنگل رفتيم خبري از ناپديدشدگان نبود، هنوز شب نشده بود که افغاني‌ها ترسيدند و برگشتند. ما تا نيمه شب دوام آورديم اما همان ناخدا که فقط گريه مي‌کرد شب تا صبح تنها در آنجا ماند و همگي دست خالي برگشتيم.
وي افزود: «به جز جزيره جن، ساحل و جزيره‌هاي زياد ديگري را هم گشتيم. بين اين جزيره و جزيره دوقلويش شايد 4 کيلومتر بيشتر فاصله نبود اما امواج سهمگين همه را به خطر مي‌انداخت.»
حميدرضا، که هنوز صداي گرفته‌اي دارد، گفت: «اميدواريم کسي زنده مانده باشد اما الان مهمترين اقدام، اعزام تيم پزشکي ايران به اندونزي است، آنجا گفتند تا 15 روز ديگر اگر اجساد شناسايي نشوند آنها را چال خواهند کرد. دقت کنيد نگفتند دفن مي‌کنيم به راحتي و توهين‌آميز از واژه
چال کردن استفاده مي‌کردند.
بنابه اين گزارش، روز 26 آذر ماه - 17 دسامبر سال 2011 ميلادي - يک لنج سه طبقه پر از مسافران قاچاق ايران و اتباع ديگر در 70 کيلومتري جنوب اندونزي و در منطقه بالي در حال حرکت به سوي جزيره کريسمس که خاک استراليا است غرق شد که به خاطر کوتاهي مسئولان اندونزي در امدادرساني و پس از گذشت 3 روز تلفات جاني سنگيني بر جاي ماند.
اين گزارش حاکيست؛ تعدادي از ناپديدشدگان حتي شناکنان به جزيره جن رفته و به سمت لنج غرق شده برگشته‌اند اما ديگر خبري از آنان در دست نيست و احتمال دارد آنان طول جزيره را طي کرده تا از سوي ديگر آن، اميدي براي نجات داشته باشند.

با در دست داشتن اصل و کپی مداراک شناسایی شخص مفقود شده به وزارت امور خارجه اداره سجلات واقع در خیابان سپه جنب باغ ملی مراجعه کنند.

اجساد یافته شده هنوز شناسایی نشده اند .

افراد نجات یافته هنوز در زندان هستند.

تلاش برای یافتن اجساد هنوز ادامه دارد .

و این شماره می تواند به شما کمک کند

006281281752637 آقای صادق زاده .

هر کس خبری دارد لطفا یا به  ایمیل mbm.1390@yahoo.com

و با شماره تلفن ایران:

09372713370

09126101811

09125354060

تماس بگیرید.